-λευκός τοίχος-

ρώτησες να σου πω μια λέξη μόνο πριν φύγεις

μα είχα τόσα να σου πω, τόσα που δεν πρόλαβα

ψιθύρισα..   «δες..»

Δες..

πόσο ζεστοί είναι οι άνθρωποι

τις φουντωτές πεταλούδες που έχουν πάρει φωτιά και ανέμελες πετούν

τους μενεξέδες

Δες..

τον τοίχο σου

Ω, δες που ξέχασα να σου μιλήσω για τους τοίχους μας..

κάθε συναίσθημα είναι μια βούλα

κάθε ήχος είναι μια βούλα

μην βάλεις την αγάπη πάλι κόκκινη βούλα

εγώ την έχω πράσινη και σταμάτα να λες πως η αγάπη μου είναι άρρωστη.

Απλά την θέλω πράσινη.

Και τη λύπη κατακίτρινη.

Την χαρά θέλω κόκκινη.

Την μουσική την χρειάζομαι σε λευκές αποχρώσεις για να κουβαλάει όλα τα συναισθήματα

Και τώρα δες τον τοίχο σου..

Σίγουρα θα είναι όμορφος γιατί όποια χρώματα κι αν έχεις

αυτά θα παραμένουν όμορφα χρώματα

Α!

Μην ξεχάσεις..

η στενοχώρια μπορεί να είναι κίτρινη

η δυσκολία μπορεί να κόκκινη

Δες πως αν και αυτά τα συναισθήματα μπορείς να έχεις

αν τους δώσεις τα σωστά χρώματα

οι πορτοκαλί φίλοι σου θα είναι πάντα εκεί!

(κι ας έχεις μόνο λίγα σημάδια από τη μαύρη τη χαρά σου.. )

=)