Και το ξημέρωμα με καρφώνεις με το βλέμμα σου, λες και νοσταλγείς. Αρχίζεις όμορφα και σιγανά, σχεδόν ψιθυριστά, να τραγουδάς. Ψιθυρίζεις τις νότες του Άσιμου.. “Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα, να μου κάνει πα, πα, πα..” Κι όταν σωπαίνεις εγώ συνεχίζω, συνεχίζω το τραγούδι σου γιατί θα είμαι πάντα εκεί να σε βοηθάω να βρεις τους στίχους του, τις νότες μας.. “Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει, που όλο μου κουνάει τ' αφτιά..”
Μοιραία
ναι, μοιραία συναντιόμαστε στο ρεφραίν και αγνοούμε τα αυτοκίνητα που περνάνε ανενόχλητα ανάμεσά μας, τα κορναρίσματα, μόνο το διώροφο λεωφορείο μου κόβει την όψη σου αλλά με οδηγεί, μας οδηγεί η σιωπή της κιθάρας. Κι εγώ τότε σου ψιθυρίζω πως θέλω να πεθάνω πριν τελειώσει η μελωδία, μην τυχόν στο τέλος της εξαφανιστείς.
“ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια χαθεί.. κι ή θα μ’ έχουν θάψει ή θα έχω μαραθεί…”
"..Ναι κοιτάω ψηλά στον ουρανό
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλώνω το χέρι μου και παίρνω από κει
ένα σύννεφο γκρίζο με λίγο γαλανό
για να φτιάξω τη δικιά μου φυλακή.."
δε ξέρω γιατί και πως , αλλά για κάάάποιο λόγο αυτοί οι στίχοι μου ήρθαν στο μυαλό...
Καλό σου ξημέρωμαα..
Αυτό το τραγούδι, αχ, αυτό το τραγούδι... Δεν έχω λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ θάνατος δεν είναι φυγή όμως..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο:)
Και το τραγούδι...
“ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια χαθεί.. κι ή θα μ’ έχουν θάψει ή θα έχω μαραθεί…”
ΑπάντησηΔιαγραφήposo eystoxo...
katerinanina.blogspot.com
rainmaker's: Φυγή είναι.. η κατάλληλη δεν ξέρω εάν είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ όλους.. (:
Είναι η κατάληλη για όταν γινόμαστε δειλοί ίσως..=/
ΑπάντησηΔιαγραφή