δρόμοι*

Οι νότες σαν αποκτούν

αγάπη

ξεχύνονται στους δρόμους

με ζεστή την καρδιά τους

(ναι, θα επιμένω πάντα. Έχουν καρδιά. Και ψυχή. Μεγαλύτερη από τη δική σου και τη δική μου)

Οι νότες σαν αποκτούν

Γέλιο

Φοράνε τα αστεία τους ρούχα

Και χορεύουν

Και τα μαλλιά τους ανεμίζουν στον αέρα

(ναι, θα επιμένω πάντα. Έχουν μαλλιά. Και δείχνουν όμορφες πολλές φορές)

Οι νότες σαν αποκτούν

Βαρεμάρα

Σέρνονται ανάμεσα στα πόδια σου

Κι εσύ

Κι εγώ

Κι αυτός

Κι αυτή

Φοράμε την κόκκινη μύτη μας

Και τις διασκεδάζουμε

(ναι, θα επιμένω πάντα. Εμείς πολλές φορές τους δίνουμε νόημα)

Οι νότες σαν αποκτούν

Χρώμα

Γίνονται αρώματα

Που τριγυρίζουν στις μεγάλες πλατείες

Και τυλίγονται

Και σε μεθούν

Και σε ταξιδεύουν

(ναι, θα επιμένω πάντα. Είναι το ομορφότερο μέσο μεταφοράς στα όνειρα)

Οι νότες σαν αποκτούν

Μελαγχολία

Βγάζουν τα ρούχα τους

Και κρυώνουν

Και είναι πιο μόνες απ’όλους μας

(ναι, θα επιμένω πάντα. Μπορούν να νιώσουν την μοναξιά περισσότερο κι από τον πιο μοναχικό άνθρωπο, κι από τον μόνο άνθρωπο)

Οι νότες σαν αποκτούν

Θλίψη

Έρχονται σ’εμάς και μας αναζητούν

Και θλίβονται περισσότερο

Γιατί τις αγνοούμε

Και θλίβομαι κι εγώ.

Να. Σήμερα είναι θλιμμένες.

Γι’αυτό μην με ξαναρωτήσεις γιατί είμαι θλιμμένη.

Τώρα ξέρεις.