Για όλες τις φωτιές που ξέχασες

our dust

Χθες βγήκα για έναν περίπατο. Δεν ήξερα που πήγαινα, μόνο που πέρασα από όλα εκείνα τα σημεία που είχαμε αφήσει το σημάδι μας, εμείς, μαζί. Μ’ ένα χάιδεμα του ματιού τα μάζεψα όλα, μέσα μου.

Με βάρυναν κι ακόμα με βαραίνουν. Τα παράτησες όλα τόσο απλά και ήρεμα. Αναπάντεχα σχεδόν, σαν την σκοτωμένη αράχνη στον τοίχο που ξέχασες να καθαρίσεις.

Την μάζεψα. Υπόσχομαι να της ξαναδώσω ζωή. Μια ελεύθερη, ταξιδιάρικη ανάσα χρειάζεται μόνο. Αρκεί να είσαι εκεί να σε αγγίξει.

-θα ‘μαι πάντα εδώ να φυλάω αυτά που πέταξες-