Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

η απώλεια*

παρατηρείς μηχανικά γύρω
φοβάσαι μηχανικά πλέον
φοβάσαι να αποκοιμηθείς
φοβάσαι να ξυπνήσεις
ή να μην ξυπνήσεις
σαν να σε έβαλαν πριν χρόνια σε μια αιώρα
όχι σαν να επέλεξες να καθίσεις εκεί
κι η μοναδική σου επαφή με τους ανθρώπους, το μοναδικό σημάδι που τους έριχνες πως ζεις είναι το πόδι σου που κρέμεται και κουνιέται ρυθμικά
-  συστηματικά
όμως άγαρμπα -
Κι αν επιστρέψεις ξάφνου πίσω στο σπίτι να αναρωτιέσαι γιατί είναι έτσι, αν αυτό είναι πραγματικά το γούστο σου, αν επέλεξες εσύ αυτά τα θυμωμένα χρώματα στους τοίχους, στα πλακάκια, στις κουρτίνες
Κι η σκόνη θαμμένη στις γωνίες να σου θυμίζει αυτά που έχασες
αυτά που είσαι
γι’αυτά που έχασες

3 σχόλια: