κόκκινο φόρεμα*

γέλια στους δρόμους

γνωστά βλέμματα

γνώριμα τα νεύματα, “από κάπου σε ξέρω εσένα”

πήγε τρεις. πλησιάζει το ξημέρωμα

σκούρα μπορντό χρώματα στο μπαρ

χορεύουν

έλα να χορέψεις, σήκω

όχι εγώ δεν χορεύω ποτέ

όχι δεν μου αρέσει αυτή η μουσική

όχι δεν μπορώ, κρατάω τσιγάρο

χέρια ταλαντεύονται

όνειρα μπερδεμένα

μπερδεμένα με το μαύρο μολύβι των ματιών

έμειναν σημάδια μαύρα στο μαξιλάρι

ρωτάς πού τα θυμήθηκα όλα αυτά

αναρωτιέσαι εάν τα έχω ζήσει

πολύχρωμα κομφετί πέφτουν από τους ουρανούς

πλησιάζουν απόκριες

ίσως

αίσθηση από requiem for a dream

εκείνη η τύπισσα

πόσο είχε φρικάρει;

κόκκινο φόρεμα, κρεβάτι νοσοκομείου

απ’όλα διαθέτω

και χάπια έχω

έλλειψη οξυγόνου

θα μου αγοράσω ένα δεντράκι

τα βράδια να το έχω

στο δωμάτιο μαζί μου

αλλάζουν

όλα

και τα πολύχρωμα καπέλα μου

είναι πιο πολύχρωμα

μηνύματα αισιόδοξα

εφιάλτες

χέρια κρατιούνται σφιχτά

πονάει η σιωπή

εξιλέωση

γαλήνη

μουσική.